شعر در مورد دهدشت ، شعر لری درباره دهدشت استان کهگلویه و بویر احمدی

شعر در مورد دهدشت

شعر در مورد دهدشت ، شعر لری درباره دهدشت استان کهگلویه و بویر احمدی همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد دهدشت

بلوط،ای شاخه زاد و دانه زادم………………..بلوط،ای چتر خاک و آب و بادم
ندارم سایبانی جز تو در صحرای ماهور………تویی برف و تویی باران،تویی نور
ز مارین و گناوه،تلچگاه و مله برفی…………..مبارک،قلعه نادر،شه ولی تا چاه تلخی
ز کاکان و دنا،میمند و چاهن ………………….به دیشموک ،آجم و تا چال شاهن
ز سرداب و زتامر،درشک و کوه باهی…………همه فصلش،پر است از هر گیاهی
همه صحرا،همه،پر از درخت است……………..درختانش همه ،درخت چوب سخت است
بلوطش ،نام و درمان و امان است…………….دگر سودش زما،فعلا نهان است
نشاید گویمت راز درختان………………………. همین بوده است علم ما،ازین جان
بلوط و کیکم و اورس و کونارش………………….بود پسته و شن، هرجا کنارش
زبان گنجشک و زربین،مورد و ارژن………………..زرشک و بید ،در هر کوی و برزن
درختان و درختچه،ز پنجاه بیشتر هست…………به انبات اروپا، شمارش، هم قدر هست
بود بانش،نگهبانش، اداره…………………………..قرقبان اندک و مزدی نداره
قرقبان،جنگلبان،خسته نباشی…………………….مدیرجان، بی بلا و شاد باشی
ز آبخیزداری و جنگل، مراتع…………………………..یگان و پشتیبان، دارد منافع
زشهرستان هشتم،چه بگویم.. ……………………..ندارد ساختمان، دایم ملولم
بود مسوولان،پرواز دهدشت………………………..همیشه،دائما پیکاب در دشت
بگویم نام این دشت بزرگ و پر سرآمد………………بود نامش،کهگیلویه و بیراحمد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر دهدشت

در دلِ عده ی بسیار…هراس افتاده
که به هر گوشه ی دل… (میم) …مماس افتاده

سوق و دهدشت…همه…غرقِ تحیر شده اند

عشقِ تو…تویِ دلم…بر چه اساس افتاده

مرده ام بی تو…یکی دید مرا..داد کشید

یک نفر زنده…ولی توی تراس افتاده

کفرِ محض است که گفتند تو را (زن) بانو

این خدایی ست که در زیرِ لباس افتاده

شعرِ تو سخت تکان داد سه دانشکده را

موشکِ رعد که در دستِ حماس افتاده

همه گفتند: غزلهای تو خوشبوتر شد

حضرات اینهمه از یک گلِ یاس افتاده

ورقِ شاهِ دلم را که کشیدم سرِ میز

بی اثر بود ورق…دستِ تو آس افتاده

قندم افتاد…کسی نامِ تو را پیشم گفت

حادثه… در وسطِ زنگِ کلاس افتاده

هنگِ گوشی که نه از پر شدنِ حافظه بود

بغض کرده که چرا…ردِ تماس افتاده

هیچ کس نیست بگوید….به فلانی(…برگرد؟!

بعدِ تو مؤمنی از هوش و حواس افتاده)

میرمحمدمؤمنی ثانی

بیشتر بخوانید : شعر در مورد سیرجان ، شعر کوتاه و زیبا در مورد شهر سیرجان استان کرمان

شعر درباره دهدشت

نوبهاری
خوشا آندم که آید نو بهاری
به کوه دشت صحرا لاله زاری

نشسم تا دم افتو درایه
صدای کوگ و بلبل هم ازاری

*** **** ****

خوشا آندم که دلبر دم چناره
سرایش باغ بوستان و بهاره

بیا با هم رویم دهدشت بوینیم
بهارش گل و سنبل لاله زاره

*** **** ***

بهار رنگ چشمانت چه زیباست
چنان فیروزه ی رنگش چه گیراست

اگر بر دیدگان من نشینی
بیو صحرا بِوین نرگس فریباست

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر دهدشت

نازگلی زلف مخملی میشه کِرد شونه

ای گِره نازک دلی هم سیش بهونه

چه خشه بوس بِکِنیت لوول ملوسش

کاجمشید تانمونه مِن دِلت غَرد زمونه

*** *** ***

چه خشه یارت ملوس مال دیل آرو

نومزارت زلف مخملی او دوت خالو

شو و رو و کوه مَگرد وددین شکالی

دشمن زارتِن خرا تیری مَزن او چشم آهو

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد دهدشت

مو بیدم و یه دونه عکس یادگاری
همی خوش بیرُم او روز بهاری

سر شو تا سحر قلبم تلپ کِرد
همی بس خاطر روی نگاری
*** *** ***
سرکوه ثِمرگل یار کِردم
سر پیری خومَم را خوار کِردم

کنون جمشید که بیرش سن و پنجاه
و عشق دلبرم مو وار کِردم
*** *** ***
وای رِون بیرم که پیغوم گل اومه
همی ماهور ایلُم نوای کوگ و بلبل اومه

نَشین جمشید ریشه تِلی پشت کن و داری
بیو سیل کن نازخاتون با دسۀ گل اومه

بیشتر بخوانید : شعر در مورد شهر سوخته ، اسرار و علت سوختن و نام اصلی شهر سوخته

شعر در مورد شهر دهدشت

شاعرشیرین سخنی بود خرامان دراین دشت
خوش بود ودنبال ادیبانه ترین وقافیه می گشت

شاعرصاحب سخن وشیوای گهر بارگفتا!
قطره ی آب از مَشک ادب کی بکند نشت

رونق بازار تجارت را این کاسب بازاری
منتظرشب عیداست که بیاید تاسیرببرددشت

صاحب ملک سخن بود شیخ اجل سعدی
گفتا چه ادیبانه ازغزل حافظ !
تا رشَک نبرد به قند مردشت

در دشت شقایق ها هی لاله به رقص آیدجمشید
تا چشم حسود کور شود ازگل و لاله ی دهدشت

امشو شب عید است ،دلها همه شادند لبها همه خندان
کویاری که با مابیاید،تاسیر بگردیم به گل گشت

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره دهدشت

پهللت زرد و ملوس چی گل برنجاس سر لوت نهاده بی یه برگ ریواس

(زلف هایت زرد و زیبا مانند گل برنجاس) (و روی لبهایت انگار گل ریواس گذاشته اند)

قد تو ساقه کلوس دم چرنگ برف او رهتنت چی کوگ در ز دلم گرو خو

(قد تو مانند ساقه کلوس در آب برف است) (راه رفتنت مانند کبگ دری قرار را از دلم گرفته)

گل حسرت ز مو بی تو چی بهاری مو ذلیل عشق تونم خور نیاری

(من مانند گل حسرت غمگین و تو چون بهاری) (من ذلیل عشق تو شدم و تو خبر نداری)

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر دهدشت

ﯾﻪ ﺷﻮﯾﯽ ﺳﯽ ﮔﻠﻢ ﺷﻌﺮ ﺍﯾﻨﻮﺷﺘﻢ،

ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﻢ ﻭﺑﺨﺖ ﻭﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ

ﻭشﺍﯾﮕﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﯾﻮﻻ ﺩﯾﺮﻡ ﻭﺍﺑﯽ،

ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻮ ﻧﻪ ﯾﻮﻻ ﺳﯿﺮﻡ ﻭﺍﺑﯽ

ﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﺒﻪﻭﻓﺎﺗﻪ ﺭﯾﻢ ﺑﻮﻧﺪﯼ،

ﺳﺘﺎﺭﺕ ﮐﺲ ﺩ ‌ ﺑﻮ ﻫﯽ ﻭﻡ ﺑﺨﻨﺪﯼ

ﻭﺵ ﺍﯾﮕﻔﺘﻢ ﻧﻪﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻭﻻﺑﻮ،

ﭼﻤﮏ ﺑﯽ ﻫﻢ ﺯﺑﻮﻧﯽ ﺯﺭ ﭼﻼﺑﻮ

ﻧﻪ ﯾﻮﻻ ﺑﺸﮑﻨﯽﻋﻬﺪﻧﻬﺎﻧﻪ،

ﻣﻮ ﺑﯿﺪﻡ ﺳﯿﺖ ﺗﺮﺍﺷﻢ ﮐﻮﻩ ﺩﻧﺎﻧﻪ

ﻭﺵ ﺍﯾﮕﻔﺘﻢ ﺟﻮﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﺨﺘﻪ،

ﮔﻠﻢ ﺩ ﺑﺎﻏﺒﻮﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﺨﺘﻪ

ﻫﻤﯽ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﯽ ﻧﺎﺯﺷﻪﺍﯾﮑﺸﯿﺪﻡ،

ﺳﻔﯿﺪﯼ ﺳﺮﺧﻤﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻡ

ﻭ ﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺯ ﺩﻧﯿﺎ،

ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﻟﺘﻪ ﺍﯾﺪﺍﺩﯼ ﻭﺩﺭﯾﺎ

ﻭﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﯾﺎﺭﻣﻢ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﺑﻮ،

ﻣﺚ ﺑﺎﻗﯽ ﺭﻓﯿﻖ ﺳﺎﻝ ﻭﻣﺎﻩ ﺑﻮ

ﯾﮑﯽ ﻭﻡ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯼ ﻣﺠﻨﻮﻧﺘﺮ ﺍﺯﺧﻢ،

ﺍﺭ ﺍﯾﺨﯽ ﻭﺍﻧﺒﯽ ﺩﻭﻏﻮﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻢ

ﮐﻠﻮ ﺑﺎﺯﯾﺘﻪ ﻭﻝ ﮐﻦ ﻣﺚ ﻧﻬﺎ ﻧﯽ،

ﻭ ﺻﺪﺗﺎﮔﻞ ﯾﮑﯿﺸﻮﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﻧﯽ

ﻭﺭﯾﺴﺎﻡ ﻭ ﻭﮔﻮﺷﯽ ﺩﺍﻡ ﭘﯿﺎﻣﯽ،

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﯿﻢ ﺑﮕﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻣﯽ

ﺟﻮﺍﺑﻢ ﺩﺍ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮔﻞ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻢ،

ﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﺘﺮﻡ ﺑﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻧﻢ

ﯾﻮ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﯽ ﻗﻀﺎ ﺑﻮ،

ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺕ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻝ ﻣﻮ ﺑﻮ

بیشتر بخوانید : شعر در مورد سرعین ، شعر ترکی و فارسی زیبا در مورد شهر سرعین استان اردبیل

شعر در مورد دهدشت

ایل احساسم وبار بی قرارم تا بیی                          دشت جونم سی عزیزم گل بکارم تا بیی

ای مو قربون قرارت بی قرارم تا بیی                      چینی احساسم اشکهس دردوبارم تا بیی

دلم بردن ایل لیلی خو نیارم تا بیی                         عید نوروز بهار،بی بهارم تا بیی

سی صیاد غم نشهسه من کشارم تا بیی                   چی بهونی بی خلال بی مال بارم تا بیی

سرو باغ ارزومی ،سی تو مندم منتظر                     پشت ورد انتظارم انتظارم تا بیی

ای مو قر بون قرارت                                        بی قرارم بی قرارم تا بیی

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر دهدشت

یه نفر دفتر احساسمه سر پنجره بُو

آخرین برگ گل یاسمه سر پنجره بُو

یه نفر دوش و تیل سوز مو شوخین زه وِ ره

نا مسلمون تیه ی راسمه سر پنجره بُو

نذر کردُم تیمه بلکه و مطلب برسُم

نرسیدم یه نفر شانسمه سر پنجره بُو

یه نفر تا قَییِ ره، قصه ی احساسمه خوند

یه لکی زم گل گیلاسمه سر پنجره بُو

کاسه بَهرَه ی تیَلُم شعرمه وی فصل بهار

هیچ بَهرُم که نیا، کاسَمه سر پنجره بُو

بعد بارون و ترانه ی گل گندم یه نفر

سر گندم که نَزَه داسِمه سر پنجره بُو

مو خیال کردُمه گل میً نه، و ماس ایکشه در

می نه که میخ تیمه، ماسمه سر پنجره بُو

عرق زلفش اوریشم دل درد مو که

عوضش پیحِن و ریواسمه سر پنجره بُو

چار تِیَی هوشم و دل بِی که کسی تیم نبرش

آخرش ای دل کم شانسمه سر پنجره بُو

فریدون داوری

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره دهدشت

عقاب ار بوندن  دو تا بالشه/ بدن دم وره ی برد اگر چالشه!

جگرش ار وری تش بنن صدولا/ بسوزن سراپاشه من تش بلا!

اگرتشکه تشکش کنن بی نخون/  بوندن وه تیرش پرون سر پرون!

اگر بی گله گاگوالش کنن/ اگر زنده زنده وه چالش کنن!

اگر بی تور چل پلیشش کنن/ بنن سهله سینش و خیشش کنن!

محاله وه مردار دل خش کنه/ وه پسخون کفتار دل خش کنه!

بیشتر بخوانید : شعر در مورد شاهرود ، شعر زیبا و کوتاه هالو در مورد شهرستان شاهرود

شعر درباره شهر دهدشت

تیلَه یَل فُرو

دیرَ مابیدی و دِل وَرچِمِس اَز نو چِکِنُم

آسَمون مِن سَرُم اِنگا رِمِس اَز نو چِکنُم

رَگَلُم یَخ زَه وُ خینُم رِچِس اَز نو چِکنم

گُلِ باغُم وَ تِغِرسی تِکِس اَز نَو چِکنم

کَمَرُم بُهرِسُ و دِل جا زَه وُ شونُم اُفتا

چِه کُنُم دَردِ بَدی بی کِه وَ جُونُم اُفتا

وَرِ پَهلی بَنیَو زَخمِ تَوَر سَنگینهِ

داغِ وَرکَندَنِ بایُمَلِ تَر سَنگینهِ

بی تُو رَفتَن بَه خُدا تا دَمِ دَر سنگینهِ

یَه دَمون دیرِ تُو بیدَن چِقَدَر سنگینهِ

چِکُِنُم های وَ ای داغِ دل و دَردِ گِرون

واتِرَیبو وَ تِیَم خَرس هَمیطو دُو پِرون

چِکِنُم های کِه طیفونِ بَلا وِل کُن نی

لُجَنابیدِه هَمی جا وُ خَلا وِل کُن نی

باغ وابیدِه بیابون و قَلا وِل کُن نی

منِ سینَش نَدَرایی وَ صَلا وِل کُن نی

غیرَه باداکَپَنیم اَر مِنِ سینَش نَدَریم

باید آبیمَ تَش و هیچ وَ مِن تَش نَدَریم

تا کِه هَرچی سَگِه وُ سوتَکهِ وَی مِندَکَیه

نَه وَریسیم کِلَه مُون وَ پَسِ مَعرَکَیَه

کارِمُون شیوَن و کِز کِردنِه وُ لُردَکَیَهَ

تا قیومَت دِلِمون های وَ لَرزَه و چَکَیهَ

نَه وَریسیم خِراکِ سَگ و تورَه ویبیم

رَهنَه ایبَندِنَه ریمون و دَ بی رَه ویبیم

زِمِسون تا زَه وُ هُمکارَه یِ دَندونابی

از هَمو لَحظَه کِه ای باغ بیابونابی

گُل ِهَفزَردَه کِه آمُختِ تِلَکدونابی

شَوپَرِ کور یَه پا مُرغِ غَزل خونابی

خَوَری تازَه وَ او چَهچَه یِ بُلبُل نیسی

یَه پِچَه عِشوَه وَ دورِ تِیَلِ گُل نیسی

یو چِه بَدبَختییهَ هَی پُشت وَ اَفتو کِردَن

بَی شَو وُ شَوپَرَک و شوکِ شَلی تَو کِردَن

جِرَ خَل کِردَن و چوخَردَن و بَوبَو کِردَن

گِلِ نَشکُفتَه یِ باغی نَه هَلیهَو کِردَن

مِثِ ماگَی گُوَرِش مُردِه چِنِه بورَه زَدَن

کُندَه یِ غَم وَ بِغَل کِردَن و هَی کورَه زَدَن

زِرِ کُومَی دِلِت اُمرو تَشِ بی دیدِه وَری

کَم بِگُه بَختِ مو چی بَختِ تو خوسیدِه وَری

سَر تِلَکدون گُلِ هَفزَردَه نَه کی دیدِه وَری

دَهسَ ری دَهس نَهادَن چِه مِنِش بیدِه وَری

کُو وَری تا یَکیا بَیم و یَه گالَی بِزَنیم

دو سِه تا پیکِ شَرابِ دُو سِه سالَی بِزَنیم

تا نَگُن کُر غَرَه وآبیدِه یَهو مِن گِل و شُل

وازَنیمون بَلی و بایِمَ سَر جَی کَرَتُل

تا بِپیچِه مِنِ دِه مِثلِ نِها ساز و دِهُل

غاچ و دُمبیل و مِلو سَر بِکَشِه تا سَرِ تُل

تا رَو وَردارِه وَ نَو تِنگِسَه وُ گو بازی

داوَتی رَو بِگِرِه رَو بِگِرِه چو بازی

تا بِفَهمِن کِه هَنی زِندَه وَ مِن مال هِسی

تیلَه یَل تَازَه فِرو کِردَه مِنی چال هِسی

پازَنِ وامَخِر و کَهرَه یِ کُرچال هِسی

آرَشی کِه بِزَنهِ تیرِشَه مِن خال هِسی

تا بِفَهمِن کِه نییبوهِه سَرِ روزَ بِری

خاری و بادَه وُ اَوریشِمِ مِن دوزَ بِری

تا بِفَهمِن کِه کُلُه نیتَرِه مالَ بِخَرِه

موریِ بال دَرآوُردَه بَلالَ بِخَرِه

زَهلیِ نَحس و نَجِس خینِ شِکالَ بِخَرِه

پَخشَه غوزآبو وُ کوگِ مِنِ بالَ بِخَرِه

تا بِفَهمِن زِرِ خُلمَر چِه تَش و تُنگی هِه

پَسِ ای هیچ نَگُفتَن هَنی اَم بُنگی هِه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد دهدشت

کَوگِ تاراز مَیَر چی مُو دِلِس پُرخینِه

کُر بِپُرسین که چِسِه سیچه خَراشِه رینِه

شَک نَدارُم که گُلی سُهر دِلِس خین کِردِه

داغ دارِه به دِلِس , داغِ دِلِس سِنگینِه

نَنیِرین حال مُنِه سیچه چینُو خینِه دِلُم

بِنیِرین مَحض خُدا او لَوِ خینالینِه

پات ِ ری خاک نَنِه گُرت نِشینِه به قِریت

خوای کُجه ری بگو تا فَرش کُنُم قالینِه

اَر نیبوهِه کَم از او ناز و اَداتون بِگوهین

سی دِلِ کینِه که هِی پیت اِدین او مینِه

دوش دیمِس که گُذشت از وَرُم و سِیل نَکِرد

فَندِسِه خواه که بگو یعنی مُنِه نیبینِه

مِنِه کیچه مُو زِ آخوندِ مَحَل پُرسیدُم

تون خُدا سِیل بِکُن هُو مَلِکه یا زینِه

زَنگَلِ شَهر سیچه پاک گُپاسون سُهرِه

مَر اَنار خَردِنِه دَستان به گُپا مالینِه

ریسِه کَج کِرد و گُد ایمانِتِه بر باد نَدِه

کِرِه تی هِی اِنی یَشتی به گُلِ باوینِه

هَفت پُشتِ مُو به اَودال ایرَسِه جَر نَکُنین

مِنِه شَهرویی نَپُرسین کُره شَهرو کینِه ؟

گُوگِری اَر نِبوهِه پاک کُنِه دُشمَنِ یَک

عالی و صادقی و شیخی و ابدالینه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر دهدشت

هر کسی روح دلاورمردی اش گل می کند

خاک زرخیز لرستان را تفأل می کند

هر که رؤیای اصالت دارد و خوی یلان

رو به سوی سیستان و خاک زابل می کند

ما همه چون ریشه و چون برگ ایرانیم نیز

سادگی در چشم هر کردی تسلسل می کند

کهگلویه شاد باش و دیر زی ای شیر نر

یاد تو این شعر را غرق تغزل می کند

درد ایلام کهن گویا ندارد انقضا

درد را مردانه دارد او تحمل می کند

خاک کرمانشاه را چون توتیا بر چشم زن

بیستونش پارس را بی شک تکامل می کند

پول لبخند تو را مسجدسلیمان می دهد

خاک خوزستان ، رونق را تقبل می کند

گل خلیج فارس بود و بود خواهد بعد ازین

گردش ایام هم بوشهر بلبل می کند

بیشتر بخوانید : شعر در مورد شوشتر ، شعر فردوسی در مورد شوشتر و شعر در مورد شهید شوشتری

شعر درباره دهدشت

دلم ائ خو یه غزل وت بنویسم سِی کهُ

جا قلم، خوم وه سر ائ بلگ بدیسم سِی کهُ

او قدر خَرس بریزم بئ هر بیت غزل

که وه طهر گل اؤ دیده بخسیم سی که

مو مریض تیَل کال تنم، وا ویلا!

ده بیؤ تا مو وه ائ درد وریسم سی که

مزمت داره که ارزو وه دلم بو و برم

مزمت داره نبینمت و بپیسم سی که

دس تو طووم عسل داره بنش مئن دَ سم

تا وه یاد تو چلیکلمه بلیسم سی که..

غزلم داره تموم ائ بو و گپ پر دلمه

وه همی خَرس پتی، تر یَ جلیسم سی که